Dokonałeś cudu, sprawiłeś, iż na myśl o tobie wypogadzają się myśli moje a twarz rozpromienia uśmiech. Co ty ze mną zrobiłeś, że idąc chodnikiem podskakuję sobie radośnie i obdarzam przechodniów pogodnym spojrzeniem, pozdrawiam ich ufając, że nie wezmą mnie za wariatkę?
Kiedy oddalasz się do swoich spraw nagle odkrywam pustkę, jakbyś zabrał ze sobą kawałek mnie. Nie wiesz przypadkiem, jak żyć spokojnie bez mojej całości i pytam, kiedy mnie oddasz, abym znów mogła poczuć się w jednym kawałku? To nie boli, odwrotnie, daje pewność przynależności do ciebie. Jestem twoja, jak nikogo nigdy i ty jesteś mój.
Różni nas wszystko i dzieli nas wszystko, ale łączy to, co powinno łączyć, aby ludzie chcieli pokonać te wszystkie przeciwności.
A teraz spójrz mi w oczy i powiedz, czy warto?
Fragment..
(To nic osobistego)
*IzKa
Foto własne by Izabela Adamiak
